Mijn hoofd rust op je borst, je arm om mij heengeslagen. Mijn haren kietelen je zachtjes, je vingers glijden liefdevol over mijn rug. De kamer vol met kaarsen en op de achtergrond draait zachtjes onze playlist. Je begint hard te lachen als er weer een vreemd filmpje op je tijdlijn voorbij komt. Ik lach met je mee, soms, maar zeker niet altijd.
Dit is ons momentje, ons ding. Samen kroelen in bed, muziek luisteren, slechte filmpjes kijken. Ontspannen, veilig en liefdevol. Samen zijn.
De tijd even on hold, even niets — een moment die van mij voor altijd mag duren.
De avonden zonder jou zijn stiller, ongezelliger. Op deze momenten mis ik je geur al denk ik die zo nu en dan te ruiken en probeer ik het vast te pakken en bij me te houden. Dan probeer ik te ontdekken wat jouw geur jou maakt. Dan probeer ik te ontleden wat de geur zo lekker maakt.
Ons momentje zo vlak voor het slapen gaan voelt onbetaalbaar, net zoals vele andere momenten die samen met jou van ons zijn. Van mij zijn. Het zijn geen eens de speciale momenten, juist niet. Het zijn die dagelijkse doodgewone dingen met jou die het leven zo veel fijner maken. Doodgewone dingen die zoveel andere mensen misschien wel precies hetzelfde mee maakten. Ik hoop dat iedereen ze zo liefdevol, mooi en veilig ervaren als dat ik doe met jou.
Ik kan niet wachten tot het volgende doodgewone moment samen met jou.
Ons momentje.
